Bandits & Battlecruisers - recenzja cz. 2

W poprzednim wpisie recenzowałem rozdział pierwszy, który poświęcony był głównie tworzeniu postaci oraz pewnym zagadnieniom mechanicznym. Zło konieczne każdej gry fabularnej, nudy na pudy i tak dalej, z tym, że w sosie OD&D wygląda to schludniej, konkretniej i daje ogromną swobodę. A w Bandits & Battlecruisers wygląda jeszcze lepiej. Dziś pora na kolejny rozdział, ze swej specyfiki wypełniony już o wiele bardziej konkretną treścią.

Skocz do części: 1 | 2 | 3 | 4 | 5

Kongres Futurologiczny

Advenced Xenology wyraźniej, choć ogólnie nakreśla charakter gry, zamysł twórczy autora, a także sugeruje pewne odniesienia natury gatunkowo-tematycznej. I jest to coś, co niesamowicie nakręciło mnie na Bandits & Battlecruisers. W skrócie, rozdział ten jest (po nowoczesnemu) bestiariuszem. Niby nic, zawsze to to znajduje się na końcu podręcznika, nie dziwota, że jest i w B&B. Ale drodzy czytelnicy! Cóż to jest za bestiariusz! Cóż to jest za Bestiariusz!!!

W bezdni inspiracji

W poprzednim rozdziale były pewne wskazówki, dotyczące tego jak wkomponować Obcego czy Mutanta w drużynę, były też tabelki dotyczące zachowań takich oraz ich generowany losowo fenotyp. Powiadam, to nic, w porównaniu z tym, co można wygenerować za pomocą Tabeli Kreacji Kreatur. Jest ich konkretnie siedem, a w ich skład wchodzi także potężna kobyła k100 ze skokiem co 1. To absolutna bomba genomiczna, dopalana przez liczne dodatkowe pytania, które przy okazji uczą, jak ten sam wynik obracać w świadomości na wiele sposobów, czerpiąc nieustającą inspirację.

Oh, my God!

Oczywiście, zanim rzucimy się na Tabele Kreacji Kreatur polecam zaznajomić się z kilkudziesięcioma propozycjami gotowych stworów, żeby dobrze zrozumieć w którą stronę galaktyki powinno się skierować nasze neurony, aby po dendrytach biegały impulsy, skręcające w najmniej uczęszczane dotąd ścieżki. Nie będą wchodził w opisy – naprawdę nie chciałbym psuć wam zabawy, nie chciałbym spoilerować graczom, wymienię tylko kilka mocno – a niech to, nie powstrzymam się – mocno pierdolniętych stworów: Magnetic Oozes, Vaccum Crabs, Radiation Apes, Rust Slugs, oraz urywający dupsko Monolith of Torment, a każdy z pozostałych nawet na dwa yardy nie pozostaje za nimi w tyle. I wierzcie mi, to tylko nazwy, ale kiedy pierwszy raz na nie trafiłem to wiedziałem, że jestem w domu, ale gdy wczytałem się w ich nieprzydługie opisy, wiedziałem, że mój dom minął już Pas Kuipera i mknie w przestrzeń międzygalaktyczną. Wyobraźnia autora sięgnęła znacznie dalej niż się wydaje, do samych źródeł, to czasów zanim gry fabularne stały się żenującą sztampą i samokopiującą się kalką. Na kolana ziemska ograniczona istoto, która żeś wymyśliła Shantorów i inną menażerię Gasnących Słońc, nie godnaś nawet myśleć o całowaniu stóp autora Bandits & Battlecruisers!

Robotica

Rozdział też poświęca stosowne miejsce Robotom, szkoda nieco, że zabrakło chociaż z 5 przykładowych, równie pieprzniętych opisów jak w sekcji dedykowanej obcym kreaturom.

Spenetrować tę przestrzeń

Potem już tylko opisy skarbów i znalezisk, czyli tego wszystkiego co wypada od początku D&D z zabitych stworzeń i przeciwników. Znacie to: komony, łipony, artefakty i te sprawy. Są także gotowe przykłady tego co można znaleźć np. w Starożytnym Laboratorium, na Cmentarzysku Astro-Babarzyńców, czy w Grobowcu Obcych. Wszystko to jednak można samemu wylosować, w dowolnych układach.

Nie bez znaczenia jest też to, że autor dorzucił trochę opisów artefaktów, wykręconych znalezisk, co podobnie jak w przypadku kreatur, ukierunkowuje myślenie na odpowiednie tory. Sporo też kompaktowych tabelek, wspomagających proces łącznie z generatorkiem naprawdę wierd and unusual items – zbudowanym jak tabele abstraktów, a zatem mogący pełnić i tę rolę.

Podsumowanie

Co mogę powiedzieć – to po lekturze tego rozdziału zdałem sobie sprawę z totalnej wolności jaką dają Bandits & Battlecruisers, ale jednocześnie wyraźnie nakreślonej wizji. Tu znowu, dobór elementów obecnych i tych, których nie ma, jest świadomym zabiegiem autora. To pierwsze SF od dawna, w którym nie pojawiają się elementy, które zazwyczaj kategoryzuję jako elementy z przysłowiowej dupy, ni gruchy ni pietruchy. I choć daleki jestem od stwierdzenia, że mamy tu jakiś setting, to chylę czoła, że mimo wszystko Autor wyraźnie kierunkuje moją wyobraźnią, a jednocześnie wszystkie drzwi pozostawia otwarte.

Skocz do części: 1 | 2 | 3 | 4 | 5